Öykü

Moskova’da bir Pazar Sabahı Taşınalı henüz iki gün oldu. Aslında Moskova’ da bir hafta içinde kiralık bir ev bulmak hiç...

Uyandım. Hiç kimse daha önce hayatıma girmemişti sanki. Hiç kahvaltı etmemiş, hiç mısır patlatmamıştım. Hiç pulp fiction izlememiş gibi baktım...

Gözümü açıyorum. Bir türlü atmayı beceremediğim; o, otuz dördüncü kulacı atamıyorum yine. Kapatıp devam etmeye çalışsam… Faydasız! Büyü bozuluyor. Aylardır...

İnsanların üst üste yaşadığı yüksek binalardan birinde yaşıyordu. Apartmana dışardan bakılınca yıllara meydan okuyan eski bir yapı gibi geliyordu insana....

Öylesine istek doluydu ki kendimi bundan korumak onunla olmamak için kendimi ne kadar zorlasam da buna mâni olamıyordum, onun için...