Öykü

‘’…Yağmurun oluşumu bu sayede gerçekleşir.’’ Yağmur değil yağan, gözyaşlarım be hocam. Yine hayallere dalıyorum. Bıraktın beni bu serapta. Gerçeklik canımı...

O, bu saatte eve gelmezdi ki…. Yoksa evde kamera mı var? Niyetim onu değil, kocasınıöldürmek. Beni göreceği için başka çarem...

Bilmem ilk ne zaman gittim o gölün kıyısına, ilk ne zaman başladım katlanabilir sandalyemi açıp oturmaya, orada öyle saatlerce durup...

Yazarken, kalbimden uçuşan serçelerinhangi dala konacağını bilmiyordum. Gözlerimi ilk anneme açtığımdan olmalı, Leyla’m dır benim. Babamdan çaldım.Babam, bize Mecnun’du.Aşkı dünyaya...

Büşra, Sana bunları yıllar sonra anlatabilme cesaretini ömrümün artık sona erecek olmasından aldığımı bilmeni isterim. Her bir kelimeyi onları yaşadığım...