Öykü

Burcu, bir ilkyaz esintisiydi. Kendi güzelliğinde, güzelliğin kendisiyle – o “güzelsizlikler ülkesi”nde – ılgıt ılgıt eserdi. Onlar karanlığın yayılıp koyulaştığı...

Ben, ninemin halısını hep çok severdim. Üzerindeki geometrik şekilleri eşleştirirdim. Geçen gün o halıyı rüyamda gördüm… Her sabah okula giderken...

Dinlemesini bilene her taşın, her kuşun ve ağacın anlatacak bir hikâyesi vardır. Ben onları bu hikâyeleri ile severim. Okyanus kıyılarından...

Chloe yok. Ne zaman, nasıl, nerede? Bilmiyorum. Çığlıklarım içime kaçıyor. Bağıramıyorum, ağlayamıyorum. Geldiğim yollardan geri dönüyorum. Biraz önce çocuk cıvıltılarıyla...

En çaresiz dönemimdi. Hayata tutunacak herhangi bir sebebim ya da inancım kalmamıştı. Bir kuş uçsa kafama pislese ya da yürürken...