Çocuksun, 6 yaşındasın. Daha tam konuşamıyorken kelimelerini, sesini kesiyorlar. Yaşıtların dünyanın diğer yerlerinde anaokulundan mezuniyet günü kutluyor. Sen hayatında daha hiç pasta yemedin. Ellerin hiç kalem tutmadı. Çizgi film ne demek bilmiyorsun. Çorba içerken hiç dilin yanmadı. Çünkü Gazze’desin.
Çocuksun, 9 yaşındasın. Hiç kahkahalarla gülmedin. Etrafında hep bir telaş, hep gözyaşı var. Gürültü kol geziyor, sessizlik yok. Bir yere giderken hızlı adımlarla yürünüyor. Arada birkaç yeşil gördüğünde sorup ağaç olduğunu öğreniyorsun. Kurşun kovanlarından yeni oyunlar icat ettin. Çünkü Gazze’desin.
Çocuksun,14 yaşındasın. En hızlı nasıl kaçılır çok iyi öğrendin. Yaşıtların dünyanın diğer yerlerinde senin yaptıkların için özel eğitim alıyorlar. Sen doğuştan yeteneklisin! Uykuların tedirgin, silah kullanmayı, aileni korumayı öğrendin. İçinde gizlediğin korku senin için artık sıradan bir duygu. Yaşıtların eğlenmek için korku evlerine gidiyor. Sen bunun için para ödemiyorsun. Çünkü Gazze’desin.
Çocuksun, 17 yaşındasın. Kuş sesleriyle uyanmadın hiç. Uçurtma ne demek bilmiyorsun. Omuzda sadece cenazeler taşınır zannediyorsun. Çünkü Gazze’desin.
Sokak canlıları yerine asıl siz toplansanız. Savaşlarla anılmasa çocuklar. Bir çocuk ülkesi kursak Vatikan gibi… Vicdanlarımızı nasıl temizleriz? Söyle bana çocuk, biz sizin için neyiz? Ne okuyabilir, ne cevap verebilirsin. Çünkü Gazze’desin.
Birçok kişinin ifade etmeye çekindiği sözleri kaleminize döktüğünüz bu güzel yazı için tebrik ediyorum sevgili izmirli hemşehrim